• KS
• października 15 2015
• KULTURA I OŚWIATA
• 2647 czytań
• 0 komentarzy

Te słowa, jako żywo, wzięte i trochę zmienione, przypominają tekst jednego z najbardziej znanych przebojów Czesława Niemena – „Dziwny jest ten świat”.
Wstęp nietypowy, aczkolwiek wcale nie abstrakcyjny, bo na zdrowy rozum oddaje zbiorowy charakter naszego Narodu. W poważnych rozważaniach wydaje się, że ten kraj jest naprawdę dziwny i dziwne są, na przestrzeni lat, zachowania jego mieszkańców.

Bo jak inaczej nazwać zachowanie (mam tu na myśli ogół reakcji społeczeństwa, w różnym czasie), kiedy po latach ciężkiej i żmudnej walki o odzyskanie niepodległości (lata 80 – te), z finałem zakończonym pierwszymi wyborami, co prawda kontraktowymi, ale wygranymi przez społeczeństwo (czytaj Solidarność), w wyniku których teoretycznie „obalono komunę”, upłynęło zaledwie kilka lat, a władza, w sposób zupełnie demokratyczny została oddana tzw. postkomunistom?
Nasuwa się pytanie – jak to możliwe, skoro tyle poświęcenia i ofiar złożonych zostało na „ołtarzu nieodległości”
Kolejna rozterka nasuwa kolejne pytanie – jak to możliwe, że tak pragnący zmian Naród, który miał dość ucisku i sowieckiej dominacji dobrowolnie i bez zastanowienia oddaje władzę komunistom?
Szczytem abstrakcyjnego i niezrozumiałego zachowania w trakcie przemian, który niewielu mogło przewidzieć, było powierzenie prezydentury na okres dwóch kadencji przedstawicielowi lewicy Aleksandrowi Kwaśniewskiemu?

Dziwny to kraj i dziwni w nim ludzie?
Bo jak inaczej zrozumieć sytuację, w której społeczeństwo w 90% deklarujące się jako katolickie, w trakcie wyborów, wybiera do Sejmu RP zwolenników Janusza Palikota - człowieka, który jest jednym z najbardziej zagorzałych przeciwników Kościoła, a w swoich wystąpieniach ośmiesza katolików i kościół.
Dziwny to kraj i dziwni ludzie, gdzie każdy mówi o swoim kraju źle, nie dostrzegając zalet i uroków miejsca, z którego wyszedł, być może w tzw. „wielki świat”?

Dziwny to kraj i dziwni w nim ludzie, kiedy nie wiadomo, czego po tych ludziach można oczekiwać?
Co cztery lata mamy okres wyborów i zewnętrzny ich obserwator dziwi się, jak można powtarzać te same błędy. Wyborcy mają w ręku poważny argument w postaci kartki do głosowania, to jest największa broń wyborcy, jaką daje system wyborczy w demokratycznym kraju. Umiejętność korzystania z tej broni pozwala na wybór przedstawicieli, których znamy, którzy pokazali, że potrafią tu, w środowiskach lokalnych, robić wiele dla tych społeczności.
Dziwny to kraj i dziwni w nim ludzie, którzy argumenty i atuty potrafią zamienić na niezrozumiałe dla nich samych decyzje. Czas decyzji już 25 października, i oby następnego dnia u wielu nie pojawił się tzw. kac wyborczy.

Historia lubi się powtarzać, jednak żywię nadzieję, że casus Tymińskiego już nie wróci(?).
Dlatego też głosujmy na tych, których znamy i mamy na codzień obok, nie tylko w czasie wyborów, jako skoczków spadochronowych.

Jako „sowa”(bez przyjaciół) życzyłbym sobie i wszystkim, aby spełniły się słowa piosenki Czesława Niemena „...nadszedł już czas, najwyższy czas, nienawiść zniszczyć w sobie...”.
(sowa)